Krakowskie zoo. Część 3.

Pora na trzecią i ostatnią część mojej opowieści o krakowskim zoo i jego mieszkańcach. Zdominują ją ptaki, choć będzie nie tylko o nich. Najlepsze zostawiłem bowiem na deser.

Na początek ararauna zwyczajna - papuga zamieszkująca lasy Ameryki Południowej, od Panamy po północny Paragwaj i Brazylię. Żyją w małych grupach rodzinnych. Żywią się owocami i nasionami drzew oraz krzewów, w tym orzechami i młodymi pędami. W poszukiwaniu pokarmu czasami zlatują w pobliże siedzib ludzkich siejąc spustoszenie wśród roślin uprawnych.

Kolejne papugi to konura nandaj. Zamieszkują one lasy i tereny otwarte Boliwii, Brazylii, Paragwaju i Argentyny.

Kolejny ptak to mieszkaniec wschodniej Afryki - toko czarnoskrzydły. Gniazda zakładają w dziuplach. Na czas wysiadywania jaj samiec zalepia gliną wejście do dziupli, pozostawiając jedynie niewielki otwór, przez który dostarcza samicy pożywienie.

Kolejny okaz puchacz, czyli po łacinie bubo bubo. Nie jest to ptak egzotyczny. Występuje on w Polsce, ale szacuje się, że na terenie naszego kraju żyje 250 par lęgowych. Trzeba więc mieć szczęście, by na niego trafić.

Jeszcze trudniej trafić na sowę śnieżną lub raczej puchacza śnieżnego. Gatunek ten występuje w tundrze Eurazji i Ameryki Północnej. Żywi się głównie lemingami. Jest narażony na wyginięcie.

Żuraw mandżurski to z kolei ptak zagrożony wyginięciem. Zamieszkuje bagna, pola ryżowe i podmokłe łąki w Mandżurii, na japońskiej wyspie Hokkaido, w północnej Japonii i na Syberii. Liczebność populacji szacuje się na 1700-2000 osobników.

W krakowskim zoo można również zobaczyć ibisa purpurowego (nietrudno się domyślić, o którego na zdjęciu chodzi) oraz warzęchę (biały). Pierwszy gatunek występuje na terenach nizinnych w północnej części Ameryki Południowej, drugi - w Europie (w Hiszpanii, Portugalii, Holandii, Danii, na Węgrzech, w Grecji) oraz w Azji południowej aż do Chin. W Polsce warzęcha spotykana jest sporadycznie w czasie zimowych przelotów.

Tyle, jeśli chodzi o ptaki. Niestety trudno przez siatkę trudno robi się zdjęcia, uwieczniłem więc tylko niewielką część okazów.

Na koniec kilka zwierząt z mini-zoo. Jest to miejsce, gdzie w przeciwieństwie do pozostałej części zoo, można śmiało wejść w interakcję z okazami. Przy wejściu jest pokrojona w plasterki marchewka. Oczywiście można nią karmić wszystko co się rusza. A oprócz widocznej powyżej alpaki w mini-zoo zobaczymy również:

- wikunię (występuje na stokach Andów i jest przodkiem alpaki),

- osły,

- kozy,

- kuce szetlandzkie,

- króliki miniaturowe,

- żółwie... i jeszcze kilka innych zwierząt. Na stronie zoo wymienione są inne okazy, więc podejrzewam, że lista nie jest stała. Dla dzieci podejrzewam, że może to być najlepsza część wizyty.

Reasumując: 22 zł wydaje się być niewygórowaną ceną za ponad dwie godziny obserwowania egzotycznych zwierząt. Jeśli dodać do tego spacer przez Las Wolski to otrzymujemy pół dnia miłego odpoczynku. Oczywiście w swoich trzech wpisach opisałem tylko część zwierząt, które można zobaczyć. Co więcej - nie wszystkie widzieliśmy. Z pewnością pominęliśmy pandę małą, wilki oraz gady, które kilka lat temu (podczas wizyty służbowej) widziałem w jednym z budynków. Zawsze jest to dodatkowy powód by wrócić raz jeszcze... A że wrócić warto, to chyba nikomu pisać nie muszę.

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.