Tarnowski dworzec i okolica. Część 2.

Tarnowski dworzec kolejowy znajduje się w pewnym oddaleniu od centrum miasta. Mając tylko pół godziny na przesiadkę raczej nie zdążymy wiele zwiedzić. Zawsze jednak możemy zobaczyć przynajmniej najbliższą okolicę...

Jednym z pierwszych budynków, które zobaczymy po wyjściu na plac dworcowy jest hotel Gal. Co ciekawe, przed II wojną światową również znajdował się tu hotel. Hotel Polski. Po klęsce wrześniowej był tu pierwszy punkt udzielania pomocy i kontaktów przerzutowych na Węgry dla żołnierzy polskich i zbiegłych jeńców. Prowadziła go rodzina Spólników. Ojciec rodziny - Marian został aresztowany przez Niemców 10 lipca 1940 roku i zamordowany 4 miesiące później - 7 listopada. Jego żona Genowefa i córka Anna zostały aresztowane i wywiezione do obozu Ravensbrück.

Obok dworca znajdują się również Planty Jakubowskiego, zwane dawniej kolejowymi lub książęcymi, bo założone zostały w latach sześćdziesiątych XIX wieku, jako zieleń towarzysząca browarowi książąt Sanguszków. Końcem XIX wieku stanowiły postrach mieszkańców. Tak przynajmniej wynika z lektury ówczesnej tarnowskiej prasy.

Idąc plantami zza drzew wyłonią się dwie wieże Kościoła św. Rodziny zwanego też Kościołem Misjonarzy. I choć w pierwszej chwili sprawia wrażenie bardzo starego, w istocie jest to neogotycka bazylika zbudowana wg projektu prof. Jana Sasa-Zubrzyckiego w latach 1904–1906.

Obok kościoła znajduje się Plac ks. Jerzego Popiełuszki z kosmiczną fontanną za ponad milion złotych. Teoretycznie powinna pokazywać Układ Słoneczny, ale w praktyce pokazuje jak działają finanse publiczne w Damaszku Europy.

Jak już jesteśmy przy Damaszku. To zaraz obok stoi Hotel Tarnovia z dość specyficzną mozaiką...

Jej autorem jest Kazimierz Gąsiorowski. Powstała wtedy kiedy hotel - w 1975 roku. Przedstawia jedną z batalii gen. Bema - bitwę pod Aleppo. W książce "Kolor i blask. Ceramika architektoniczna oraz mozaiki w Krakowie i Małopolsce po 1945 roku" możemy przeczytać:

Monumentalna kompozycja mozaikowa pokrywająca dziewięć uskokowo ustawionych ścian sali bankietowo-konferencyjnej, po południowej stronie hotelu, utworzona z kamieni i grudek szkła oraz ze specjalnie przetopionej i uformowanej masy plastycznej pochodzącej z odpadów Zakładów Radiowych Kasprzaka.

Okolica dworca to również jedno z prowizorycznych rond za grube pieniądze (specjalność Damaszku Europy) oraz byłe zakłady przetwórstwa Owintar, a w zasadzie ich ruina, skrzętnie skrywana za płotem i bannerem OWINTAR PRZYSZŁOŚCI.

A jak już jesteśmy przy rondzie to możemy zrobić kilka kroków w kierunku byłych koszar. Obecnie powstaje tu Regionalne Centrum Edukacji o Pamięci.

Wrócić możemy ulicą Ujejskiego, która idealnie oddaje klimat opustoszałego Damaszku Europy...

Warto dodać, że obok dworca kolejowego jest również dworzec autobusowy, ale obecnie (przez wirusa) nie ma zbyt wielu kursów.

Na budynku dworca znajduje się tablica informująca, że w tym miejscu podczas wojny ukrywano dokumentację i części niemieckiej rakiety V-2. Zdobycz w lipcu 1944 roku przetransportowano do Londynu w ramach akcji Most III. Dzięki tej operacji Alianci mogli poznać budowę tajnej broni Hitlera.

Nieopodal znajduje się również stacja Tarnowskiego Roweru Miejskiego, który jak zwykle szczerze polecam. 20 minut za darmo.

Tutaj skończymy ten spacer po okolicy. Oczywiście, jeśli ktoś ma więcej czasu, to najlepiej wybrać się do historycznego centrum. Wjechać na górę może być trudno, ale zjazd za to jest dość szybki. Mi zajmuje zwykle 5 minut lub krócej...

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.