Wycieczka do wodospadu Podgórnej w Przesiece.

Podczas wielu podróży po Polsce trafiłem na 4 dni do miejscowości Sosnówka. Szukałem hotelu w zacisznym miejscu, niezapełnionym turystami. Nie było łatwo, był okres przedwakacyjny i wiele pensjonatów i hoteli było zapełnionych. Oddalałem się od centrum Sosnówki, drogą na Karpacz. Zainteresował mnie budynek , który wyglądał na kawałek przeżytej historii. Tak trafiłem do Pana Andrzeja Świątka, który prowadził pensjonat "Śnieżna Kopa". Pensjonat z historią.

Zaraz po wejściu do pensjonatu mile zaskoczył mnie korytarz. Pełno obrazów i zdjęć Karpacza, Śnieżki sięgające czasów przedwojennych i powojennych. Zamiast pójść załatwiać formalności, zacząłem oglądać zdjęcia. Wtedy doszedł do mnie Pan Andrzej i tak zaczęła się nasza znajomość. Dowiedziałem się że obrazy malowała jego mama która w 2016 roku miała już ponad sto lat i obecnie mieszka w tym pensjonacie. Fotografie to całe dziedzictwo jego rodziny.

Po lekcji historii dostałem klucze do pokoju i udałem się na spoczynek. Pokój zrobiony na styl "młody PRL", ale mnie to odpowiadało. W pensjonacie brakowało luksusów więc też nie było dużo gości. Panował spokój, a co najważniejsze w budynku nie działały komórki (brak zasięgu). Nareszcie człowiek mógł wypocząć z dala od hałasów i zgiełku miasta.

Noc była wspaniała, porządnie się wyspałem, rano śniadanko i pogaduszek ciąg dalszy. Okazało się że Pan Andrzej to nie byle kto, też miał swoją historię. Zajmował się też medycyną naturalną, masażami itd itd. Pożywienie w pensjonacie był też inne. Ja mieszczuch środkowej Polski, nigdy nie jadłem potraw przyrządzanych przez uzdrowiciela, tu też byłem miło zaskoczony. Zdrowo i smacznie.

Pan Andrzej okazał się też być przewodnikiem pobliskich atrakcji, znanych i mniej znanych turystom. Pokazał mi między innymi wspaniały 10 metrowy trzeci co do wielkości wodospad Podgórnej. Sam osobiście codzienni nie zależnie od pory roku codziennie kąpał się w nim. Twierdził, że woda i klimat jest lecznicza a ludzie którzy zażywają kąpieli potrafię żyć zdrowo i bardzo długo.

Wodospad sam w sobie jest wąski, otoczony granitowymi skałami. Ale robi potężne wrażenie, zwłaszcza na takich mieszczuchach jak ja. Obejście go też jest nie lada wyczynem. W niektórych miejscach jest stromo i dość niebezpiecznie. Najgorzej jest po zimie, wejście na sam szczyt wodospadu jest wręcz niemożliwe. Na dole jest most drewniany widokowy, budka z pamiątkami, która z raz była otwarta. Jest gdzie odpocząć i zjeść. Niestety wałówę trzeba mieć ze sobą. Zimą co drugi weekend pod wodospadem spotykają się "Morsy" wraz ze swoją przewoźną sauną z której można korzystać za darmo. Warunkiem jest zamoczenie się w wodzie. Co naprawdę nie jest łatwe.

Wodospad to nie tylko jedyna atrakcja. Teren to istny raj dla fotografów. Po za tym po drodze można odwiedzić ogród japoński i podziwiać przyrodę dalekiego wschodu. Sam wodospad jest mało znany więc nie ma wielu zwiedzających. To plus tej atrakcji.

U Pana Andrzeja nie byłem już ze 4 lata, tęsknię za tym miejscem i opowieściami, które tak naprawdę powinien ktoś spisać i opublikować. O wielu historiach opowiedzianych nigdy nie słyszałem i nigdzie nie czytałem. Po drodze do wodospadu Pan Andrzej pokazał mi jeszcze jedno miejsce gdzie również można było delektować się zdrowym małym i wręcz mroźnym kąpielisku. Tam zaintrygował mnie pewien most. Zapytałem o niego i nie myliłem się, miał mocną historię. Otóż został on zbudowany przez jeńców wojennych podczas drugiej wojny światowej. Nie byłoby nic dziwnego gdyby nie to że zbudowano go gołymi rękoma bez użycia żadnych zapraw, stelaży itd. Zwykły kamień ciosany młotkiem. Most wytrzymywał spokojnie przejazd kolumny czołgów. Po zakończeniu budowy Hitler kazał wszystkich jeńców rozstrzelać. Podobny most był budowany po stronie Czech miało to być szybkie połączenie między Czechami a terenem Karkonoszy. Niestety wojna dobiegała końca i most został zniszczony. Dziś stanowił by szybki przejazd z Polski na południe przez rejon gór.

W Śnieżnej Kopie byłem jeszcze kilka razy, tym razem wraz z rodziną, za każdym razem przyjmowani byliśmy jak rodzina, zresztą tak też się tam czuliśmy. Nawet pies Pana Andrzeja chodził z nami na spacery. Z okna też mieliśmy piękne widoki. Widać było zamek Chojnik i całą dolinę Sosnówki.

W sosnówce górnej zwiedziliśmy też kościół Św. Anny, widzieliśmy kamień życia, zahaczyliśmy też Karpacz i jazdę na wyciągu. Ale o tym kiedyś indziej.

Zapraszam też na krótki film z wycieczki który nie do końca odzwierciedla piękno tego terenu. Film kręcony w 2016 roku, jeden z moich pierwszych, niezbyt dobrym sprzętem.

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.