Wyjazd do Ameryki Południowej wpis nr. 28 Argentyna – Ushuaia

Po 3 godzinach spokojnego lotu z Buenos Aires do Ushuai około dziesięć minut po siódmej mój błogi sen zaburzył komunikat z kabiny pilotów ostrzegający przed możliwością wystąpienia turbulencji. Po chwili resztki moich myśli będące w krainie snu zostały z niej gwałtownie z wyrwane przez pierwsze wstrząsy, które zapoczątkowały godzinę niespokojnego lotu z największymi turbulencjami jakie w życiu miałem nieprzyjemność doświadczyć. Wszystko było jasne wlatujemy nad obszar Patagonii, a zgodnie z tym co słyszeliśmy jest to jeden z najbardziej wietrznych regionów ziemi. Misia na długo popamięta wiatry Patagonii, bo tak jak nigdy nie lubiła latać samolotem, to po tej podróży znienawidziła je. Biedaczka tak ciężko przechorowała lot, że przybrała biało-zielony kolor ,a zaraz po dotarciu do hostelu poszła spać na długi, długi czas, choć lądowaliśmy w Ushuai o 08:26.

Ushuaia jest specyficznym miastem. Po pierwsze i najważniejsze, bo jest to tam podkreślane na każdym kroku, Ushuaia jest najbardziej wysuniętym na południe miastem świata. Sprawa nie jest taka oczywista, ponieważ w Argentynie twierdzą tak wszyscy, natomiast w Chile nikt tak nie twierdzi. W Chile twierdzą, że Puerto Williams położone po drugiej stronie Kanału Beagla jest tym bardziej odległym miastem i z geograficznego punktu widzenia oni mają rację, ale wówczas do dyskusji włącza się strona Argentyńska podnosząca argument, ze to przecież nie jest prawdziwe miasto, tylko osada trzydziestokrotnie mniejsza od Ushuai. Wówczas Strona Chilijska broni się mówiąc, że przecież zgodnie z ich prawem administracyjnym Puerto Williams choć małe, to jednak posiada prawa miejskie, a jeżeli miasto ma być miastem, to wybaczcie, ale Punta Arenas, które jest nie wiele wyżej na mapie jest prawdziwym dużym miastem, a nie jakąś marną popierdułką jak Ushuaia. Kwestia jest więc nierozstrzygnięta i chyba nigdy nie dowiemy się, które miasto jest tym najbardziej oddalonym na południe, a sprawa jest naprawdę błaha, bo szerokość geograficzna Ushuai to 54,8°S, i jeśli komuś nie wiele to mówi, to dla porównania można powiedzieć, ze po „naszej” północnej stronie na podobnej szerokości geograficznej znajduje się takie miasto jak Gdańsk! Sztokholm, Oslo, czy Helsinki gdyby zastosować metodę odbicia lustrzanego zadziwiłyby zarówno wszystkich Argentyńczyków jak i Chilijczyków i pokazałyby jak bardzo jałowy jest ich spór. Z drugiej strony nie porównywalny jest klimat panujący w Sztokholmie do tego w Ushuai, która znajduje się na samym południu Ziemi Ognistej pomiędzy Cieśniną Magellana i Cieśniną Drake’a smagana ze wszystkich stron mroźnymi arktycznymi wiatrami, a pingwiny chodzą tam niemal po ulicach.

Kolejna ciekawą sprawą jest to, że w Ushuai łatwiej jest kupić kurtkę z GORE-TEXem niż świeżą bułkę, a to tylko dlatego, że od lat jest to główna baza wypadowa na Antarktydę. Wystarczy wypłynąć z Kanału Beagla i już można kierować się prosto na południe aby po kilku dniach zatrzymać się na Antarktydzie. Dzięki temu, że w Ushuai aż roi się od wszelkiego rodzaju turystów ekstremalnych: arktycznych żeglarzy, survivalowców i backpackerów takich jak my, to dopiero tutaj na końcu świata udało nam się znaleźć butlę gazową do naszej kuchenki turystycznej. Nigdzie w Paragwaju i Brazylii nie mogliśmy znaleźć zwykłego kartusza takiego jakich setki leży na pólkach w Decatlonie a tu było to prostsze niż kupno bułki w sklepie.

Większość ludzi trafiających tutaj kieruje się na południe prosto na Antarktydę, my jednak nie byliśmy w stanie wydać kilkudziesięciu tysięcy złotych które są niezbędne aby zafundować sobie rejs na Antarktydę, więc ruszamy na północ. Na tej wyprawie dalej od domu już nie będziemy, Osiągnęliśmy już maksimum oddalenia teraz, każdy kolejny kilometr będzie przybliżał nas do Polski, choć to ciągle daleka, daleka przyszłość.

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.