Wyjazd do Ameryki Południowej wpis nr. 45 Chile - Santiago de Chile

Jak już wspominałem w jednym z poprzednich wpisów stolica Chile – Santiago de Chile przed wyjazdem do Ameryki Południowej jawiło nam się jako jedyna bezpieczna przystań zachodniej kultury na tym kontynencie. I możliwe że tak było, bo przecież bogata stolica najbogatszego kraju, to musi być idealne miejsce do życia. Czas wszystko pięknie zweryfikował.
Już podczas trwania naszej podróży po kontynencie dobiegły nas wieści, że Chile opanowały protesty i Chile dosłownie płonie, a zwłaszcza Santiago de Chile, ono płonęło że ho ho. W związku z tymi wydarzeniami zrewidowaliśmy nasze ogólne plany i postanowiliśmy o Santiago zaledwie zahaczyć. Niestety musieliśmy tam jakoś dojechać, a obraz jaki zobaczyliśmy na miejscu sprawił, że aparat fotograficzny schowaliśmy głęboko w plecaku. Tak więc nie posiadamy zbyt wiele turystycznych doświadczeń z Santiago, nasza jedyna fotografia przedstawia nocny protest na ulicach Santiago, a opis z tej miejscowości ma bardziej charakter reportażowy niż turystyczny.

W Chile wszystkie drogi prowadzą do Santiago więc i nasza doprowadziła nas do stolicy.
Od 2 miesięcy ludzie w całej Ameryce Południowej mówią, że Santiago nie jest bezpiecznym miejscem i lepiej tam nie jechać, ale jak tu ominąć takie wielkie miasto położone na środku tak wąskiego kraju - nie da się!
Na szczęście jesteśmy tutaj goszczeni przez Germana i jego rodzinę, więc poza widokiem zdemolowanego miasta nic nie świadczy o tym że w Chile jest coś nie tak, aż do wczoraj.
Jest spokojny wieczór. W pokoju stoi już choinka, na stole leży tradycyjne chilijskie świąteczne ciasto, a my popijamy tradycyjny świąteczny chilijski likier "Cola de mono" i rozmawiamy o kulturze naszych krajów. Valentina i Francesca - córeczki naszych gospodarzy oglądają kreskówki w TV i radośnie się przy tym śmieją. Do drzwi puka kolega naszych gospodarzy, który wpada z wieczorną wizytą "na jednego". Cichy i spokojny wieczór, ale gdy rozmowa schodzi na tematy polityczne kolega gospodarzy mówi, że właśnie gdy do nas jechał zobaczył protestujących palących ognisko na środku głównej drogi tuż przy stacji metra. Była to pokojowa miesięcznica upamiętniająca śmierć nastolatka, którego policja zastrzeliła tym miejscu podczas manifestacji połączonej z podpalaniem kolejnych stacji metra.
Gdy Franciszka i Weronika (lat ok. 10 i 6) usłyszały, że w sąsiedztwie "palą ognisko" nie mogły odpuścić takiej okazji i zaczęły wiercić rodzicom dziurę w brzuchu aby iść tam na spacer. Ponoc Franciszka i Weronika nie odpuszczają żadnego ogniska w okolicy, jest to ich jedno z ulubionych zajęć w te wakacje.
Dzieci chcą iść na ognisko, to co ja i Agatka możemy zrobić idziemy z nimi. Na miejscu protestu widzimy małą grupkę naszych rówieśników stojących na chodniku przy zniszczonej stacji metra. Co chwilę ktoś dokłada do ogniska na środku drogi kolejną plastikową butelkę i tak spokojnie upływa czas podczas miesięcznicy. Na znak poparcia protestu mijające nas auta trąbią w rytm znanej melodii "kto nie skacze - ten z policji hop hop hop". Po kilkunastu minutach znudzone dziewczynki chcą już wracać do domu. Na pożegnanie tata odpala dwie petardy, które w Chile są nielegalne i wracamy do domu spędzić resztę spokojnego wieczoru.

Dodam jeszcze, że nie wszystkie protesty są takie spokojne. Dzisiaj ma się odbyć dużo większa demokracja w centrum miasta gdzie już może być bardzo, bardzo niebezpiecznie. Tata chciałby iść na nią, mama nie chce go tam puścić, dziewczynki też chciałyby iść, ale to już kompletnie wykluczone, a nas te rozterki rodzinne już nie dotyczą bo właśnie jesteśmy w autobusie i jedziemy do Argentyny gdzie w ciszy i spokoju spędzimy Święta Bożego Narodzenia.

*Santiago de Chile podczas naszego pobytu tam wydawało nam się bardzo niebezpieczne, dlatego mamy z tego miasta tylko jedno zdjęcie zrobione właśnie podczas rodzinnej wycieczki na demonstrację. *

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.