Dominikana z plecakiem - #2 przez Atlantyk

Dzisiaj czeka nas dłuuuga podróż z Europy na Karaiby. Lot z Madrytu mamy dopiero o 15:25, jednak na lotnisko docieramy już koło godziny 12:30. Wydaje nam się, że na rozpoczęcie odprawy będziemy musieli jeszcze trochę poczekać, jednak znajdujemy swoje stanowisko check-in, i o dziwo stwierdzamy, że jest już do niego mega długa kolejka. Stajemy na jej końcu i stopniowo, krok po kroczku, przesuwamy się w kierunku odprawy.

Odchodząc spod punktu odprawy biletowo-bagażowej widzimy, że kolejka teraz jest dwa razy dłuższa. My możemy już spokojnie czekać w hali odlotów. Oczywiście wcześniej musimy przejść przez sklep wolnocłowy, bo przejście obok jest zamknięte, i obojętnie czy chcesz się w coś zaopatrzyć czy nie, musisz przecisnąć się pomiędzy półkami kuszącymi szerokim wyborem alkoholów.

Samolot, którym mamy dzisiaj lecieć to Boening 747-400 hiszpańskiej linii lotniczej Pullmantur Air. Jeden z największych samolotów pasażerskich na Świecie. Dwupiętrowy "Jumbo". Samolot o zasięgu ok. 13,5 tys km, maksymalnej prędkości dochodzącej niemal do 1000km/h i maksymalnym pułapie 13tys metrów.

W czasie lotu informacje wyświetlane na monitorkach umieszczonych na oparciach siedzeń oraz dużych ekranach w samolocie na bieżąco pokazują aktualne parametry: prędkość, pułap, wysokość, temperaturę na zewnątrz, aktualne położenie, odległość i szacowany czas dzielący nas od celu itp. Jest też możliwość obejrzenia widoku z lotu ptaka za pośrednictwem kamerki umieszczonej na dziobie i na ogonie samolotu, jednak nad oceanem widoki niespecjalnie się zmieniają. Cały czas tylko woda i woda.

Samolot startuje z godzinnym opóźnieniem, jednak na miejscu, w Punta Cana jest w miarę punktualnie. Opuszczenie tak dużego samolotu przez wszystkich ludzi zajmuje trochę czasu, jednak ostatecznie wydostajemy się z samolotu i wsiadamy do podstawionego Shuttle Busu. Jest godzina 19:55 według tutejszego czasu. W Polsce i Madrycie pięć godzin później - 00:55.

Zastanawiałem się jaka będzie temperatura, czy po wyjściu na lotnisko uderzy mnie fala gorąca? Okazało się, że nie jest tak źle. Owszem, jest bardzo ciepło, ale da się wytrzymać. W Polsce latem bywa gorzej :P Z tą różnica, że tutaj mamy wieczór. Ciekawe jak warunki zmienią się w dzień.

W samolocie dali nam skomplikowane druczki wjazdowe do wypełnienia, które miały być konieczne do załatwienia formalności wjazdowych. Na lotnisku nie specjalnie ich te druczki interesują. Widać, że to tylko formalność. Ważna jest jedynie opłata za wizę wjazdową (15$), którą wbijają nam do paszportów, zabierają jeden z dwóch druczków wypełnianych w samolocie i witają na Dominikanie.

Pierwszy nocleg mamy zarezerwowany w Bavaro, leżącym kilkanaście kilometrów od Punta Cana. O tej porze najrozsądniejszą opcją wydaje się wzięcie taksówki. Ta czynność wprawia nas jednak w ogromne zdziwienie. Okazuje się, że tutaj, w Punta Cana, jednym z większych resortów turystycznych na Dominikanie, nawet taksówkarz rozwożący ludzi pomiędzy lotniskiem a hotelem nie rozumie ani słowa po Angielsku. Kompletnie nikt nie potrafi nawet podstawowych słówek!!! Jeżeli tutaj nikt nic nie rozumie, to co będzie dalej, w mniej turystycznych miejscowościach. Cóż.....trzeba będzie przypomnieć sobie podstawowe hiszpańskie zwroty i przejść szybki kurs "na żywo". Hiszpańskiego zacząłem się uczyć na miesiąc przed wyjazdem na podstawie wypożyczonych rozmówek Polsko-Hiszpańskich. Teraz trzeba będzie sprawdzić ile z tych zwrotów zostało mi w głowie.

Taksówki tutaj nie mają taksometrów, więc cenę trzeba ustalać z kierowcą przed wejściem do pojazdu, jednak w rejonie lotniska chyba mają ustalony jakiś swój cennik. Każdy z trzech taksówkarzy, których pytamy, podaje nam tą samą kwotę - 30$ za kurs. Nie mamy wyjścia, pokazujemy naszemu kierowcy adres i wsiadamy.

Za oknem podziwiamy pierwsze "nietypowe" zjawisko charakterystyczne dla obszarów podrównikowych. Księżyc w nowiu, ale rogalik odwrócony nie bokiem, tak jak to ma miejsce w Polsce, a położony niemal zupełnie płasko, na dole tarczy. Tworzy coś w rodzaju uśmiechu. Ciężko to opisać, ale niestety zdjęcia nie udało mi się zrobić moim aparatem.

Podziwiamy i zazdrościmy również Dominikańczykom jakości dróg. Niby kraj biedny, a drogi rewelacyjne. Przynajmniej na tych paru kilometrach, które dane nam było przejechać tego dnia.

Kierowca miał nas zawieść do hotelu 2 Garden w Bavaro, a zatrzymuje się przy hotelu 2 Bavaro, twierdząc, że jesteśmy na miejscu. Po chwili konsternacji podwozi nas jeszcze kilka metrów pod kolejne drzwi i mówi, że teraz to już na pewno jesteśmy. Przed zapłatą wchodzimy spytać się w recepcji, czy to na pewno tutaj. Na szczęście tak.

Płacimy więc za jeden z naszych najdroższych noclegów na tej wycieczce, w jednym z najgorszych hoteli, całe 29$ za dwie osoby. Założenia hotelu może i ciekawe, przestronne pokoje, klimatyzacja, TV, duża łazienka i jacuzzi w pokoju, jednak widać, że lata świetności ma już dawno za sobą.

My mamy zamiar przespać tu tylko jedną noc, a rano przenieść się do ciekawszego miejsca.

---

*Wszystkie zdjęcia własnego autorstwa

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.