Korupcja i poniżenie (Dominikana z plecakiem #52)

Jeden z wojskowych podchodzi do nas i zadaje kilka pytań. Odpowiadam coś na tyle, na ile pozwala mi moja znajomość hiszpańskiego. Nie rozumiem wszystkiego, co do mnie mówi. Czy chce przeszukać nasze bagaże? Uchylam plecak i wymownym gestem wskazuje w jego stronę. Mówi, że nie ma potrzeby. W tym czasie drugi wojskowy kończy rewizję Haitanek. Nic nie znaleźli, ale Haitanki i tak muszą zrobić zrzutkę na łapówkę, aby zostały przepuszczone. Płacą bodajże po 50 peso (ok. 3 - 4zł) od osoby. Wystarcza.

Byłem kompletnie zaskoczony całą tą sytuacją. Mimo naszej obecności w ogóle nie krępowali się zażądać opłaty. Zrobili to praktycznie przy wszystkich. Nawet nie próbowali zrobić tego dyskretnie, mogli przecież wziąć te osoby na bok itp. Ale nic z tych rzeczy nie miało miejsca. Zażądali łapówkę przy wszystkich, nawet w obecności dwóch białych turystów.

Sytuacja ta uzmysławia mi, że takie rzeczy muszą być tutaj na porządku dziennym. Słyszałem, że tutejsze służby są bardzo skorumpowane, ale nie sądziłem, że aż do tego stopnia. Haiti to obecnie jeden z najbiedniejszych krajów świata, gdzie ludzie mieszkają i żyją w skrajnej biedzie. Sytuacje pogorszyło jeszcze trzęsienie ziemi o sile 7stopnie w skali Richtera i tsunami, które nawiedziło Haiti w 2010 roku. Zginęło wtedy 316 tysięcy ludzi. Ze względu na kiepskie warunki sanitarne, co jakiś czas kraj ten nawiedzają kolejne epidemie cholery. Dlatego wielu Haitańczyków emigruje ze swojego kraju do lepiej rozwiniętej Dominikany. Wykonują tu słabo płatną pracę, której często nie chciałby się podjąć żaden rodowity Dominikańczyk. Z tego względu Haitańczycy są tu traktowani z pogardą. Oliwy do ognia dodają jeszcze zaszłości historyczne. Na początku XIX wieku Dominikana znajdowała się pod okupacją Haitańską. Na centralnym placu praktycznie każdego większego miasta dominikańskiego znajduje się pomnik Juana Pablo Duarte - uznawanego za bohatera narodowego, który wyzwolił Dominikanę spod rządów Haitańskich.

Po opłaceniu "frycowego" przez Haitanki możemy jechać dalej. Nasza ciężarówka zatrzymuje się w pobliżu kolejnej rogatki z napisem "Zona Militar". Jesteśmy w La Descubierta. Zeskakujemy z paki. Pomagam haitańskim kobietom założyć worki na głowę. Okazuje się, że nie są tak ciężkie, na jakie wyglądały. Widzę w oczach kobiet zaskoczenie i niedowierzanie. Biały człowiek, który jest tutaj uważany za elitę, pomaga czarnym kobietom z Haiti, które z kolei traktowane są tutaj często z pogardą. Uśmiech na twarzy kobiety jest jednak bezcenny, miły akcent na zakończenie dzisiejszego dnia.

Z tej przygody niestety nie mam zdjęć, nie o tym myślałem w tamtej chwili więc wrzucam przypadkowe zdjęcie z dnia codziennego...

C.d.n

---

*Zdjęcia własnego autorstwa

Disclosure: Posts on TravelFeed may contain affiliate links. See affiliate disclosure.